Gimnastyka mózgu Im więcej dziecko ma ruchu, tym szybciej rozwijają się połączenia neuronowe w mózgu. A im jest więcej połączeń, tym mózg działa sprawniej i szybciej.

Maryjo – Matko Jezusa, Małżonko Józefa, całuję ze czcią Twoje święte, spracowane ręce – ręce, które piastowały małego Jezusa, – ręce, które prały Mu pieluszki, – ręce, które dźwigały dzban z wodą, – ręce, które przygotowywały świąteczny posiłek, – ręce, które tkały tunikę Jezusowi, – ręce, które sprzątały dom nazaretański, – ręce, które zamykały oczy świętemu Józefowi, – ręce, które żegnające Jezusa opuszczającego dom, – ręce, które obejmowały martwe ciało Chrystusa, – ręce, uniesione w modlitwie, – ręce, błogosławiące apostołów. Całuję Twoje święte spracowane ręce Matko nasza. Patronko szarego, zwykłego dnia, Wzorze matek i gospodyń, żon i wychowawczyń, Wdów i osób poświęconych Bogu, Wzorze miłości macierzyńskiej i małżeńskiej, Współcierpiącej i przebaczającej. Całuję Twoje święte, spracowane, miłosierne ręce. Litania do Matki Bożej Bolesnej Maryjo – Matko Bolesna, ogłoszona na Kalwarii naszą matką – otaczaj macierzyńską opieką wszystkich cierpiących, Maryjo – Matko Ukrzyżowanego Jezusa – naucz nas widzieć w cierpiących braciach umęczonego Chrystusa, Maryjo – stojąca pod krzyżem każdego cierpiącego człowieka – naucz nas trwać przy cierpiących i współcierpieć z nimi, Maryjo – Matko cierpiących – wyjednaj wszystkim cierpiącym łaskę owocnego przeżywania cierpienia, Maryjo – mężnie trwająca pod Krzyżem swego Syna uproś nam męstwo w cierpieniu, Maryjo – Mistrzyni cierpiących – naucz nas po chrześcijańsku przeżywać cierpienie, Maryjo – której serce przeniknął miecz boleści – wyjednaj nam światło zrozumienia zbawczych wartości cierpienia, Maryjo – Matko cierpiącego Odkupiciela – naucz nas współcierpieć z Chrystusem dla przybliżenia Królestwa Bożego, Maryjo – Współcierpiąca z Jezusem -ucz nas dopełniać w naszym ciele, czego nie dostaje męce Chrystusa, za Ciało Jego, którym jest Kościół, Maryjo – pragnąca zbawienia każdego człowieka – naucz nas przyjmować, znosić i ofiarować nasze cierpienia dla zbawienia świata, Maryjo – Królowo Męczenników i Królowo Apostołów pomagaj nam w apostolskim przeżywaniu cierpienia. Ze strony: W SANKTUARIUM MATKI BOŻEJ BOLESNEJ W STANIĄTKACH W najbliższą niedzielę 16 września przeżywać będziemy odpust parafialny ku czci Matki Bożej Bolesnej. Podczas Mszy Świętej o godzinie będzie grała orkiestra z Kopalni Soli Wieliczka. Swój koncert orkiestra rozpocznie około 30 minut przed Mszą świętą czyli o godzinie Gorąco zapraszamy wszystkich wiernych do udziału w tej uroczystości. Prosimy Poczty Sztandarowe, Ochotniczą Straż Pożarną, Róże Różańcowe, dzieci do sypania kwiatów, dziewczęta do niesienia feretronów, służbę liturgiczną i scholę. Ze strony: Benedyktyni ze Staniątek Dawny przekaz głosi, że kiedy w X w. św. Wojciech odbywał podróż z rzymskiego klasztoru benedyktynów na Awentynie na dwór Bolesława Chrobrego, zatrzymał się na odpoczynek w miejscowości położonej około 20 km na wschód od Krakowa, na skraju Puszczy Niepołomickiej. Na pamiątkę tego zdarzenia miejscowość tę zaczęto nazywać Staniątki – od słowa stanąć, zatrzymać się. Dwa wieki później powstał tu najstarszy polski klasztor benedyktynek. Konwent został poświęcony Najświętszej Maryi Pannie i św. Wojciechowi. Kościół i klasztor sióstr benedyktynek w Staniątkach pod Krakowem. Tatarzy, Szwedzi, Austriacy Historia staniąteckiego klasztoru sióstr benedyktynek jest niezwykła. Nie brak w niej momentów tragicznych i wzruszających. Fundacja konwentu w Staniątkach przypada na XIII w. Od początku swego istnienia klasztor dzielił gorzkie doświadczenia Rzeczypospolitej. Nie ominęły go ani okrutne napady Tatarów, ani grabieże Szwedów. Podczas burzliwego siedemnastego stulecia zakonnice zostały obciążone wysokimi kontrybucjami na rzecz wojsk polskich i obcych. Na klasztorze odbiła się także tragedia rozbiorów. Panowanie austriackie dało się mniszkom mocno we znaki. Na szczęście konwent nie podzielił losu innych zgromadzeń, które zostały przez zaborców zlikwidowane. W 1787 r. cesarz Józef II dokonał wizytacji istniejącej przy klasztorze od XVI w. szkoły dla panien. Doskonała organizacja i wysoki poziom nauczania placówki tak zachwyciły cesarza, że odstąpił od zamiaru likwidacji staniąteckiego klasztoru. Zezwolenie na dalsze prowadzenie szkoły przez siostry nie oznaczało dla benedyktynek stabilizacji i pewności jutra. Władze austriackie utrudniały jak mogły funkcjonowanie wspólnoty. Żądały na przykład zapłacenia wysokiej taksy za zezwolenie na wybór ksieni i złożenie profesji. Wdzięczni wojacy W pierwszych miesiącach I wojny światowej siostry musiały uciekać z klasztoru przed wojskami rosyjskimi. W Staniątkach została ksieni Kazimiera Hilaria Szczerbianka z kilkoma siostrami oraz trzej ojcowie jezuici, którzy sprawowali opiekę duchową nad mniszkami. W opuszczonym klasztorze ksieni zorganizowała szpital wojskowy. Do dziś zachowała się „Księga pamiątkowa wojaków” z 1914 r., w której znajdują się liczne różnojęzyczne wpisy i podziękowania wdzięcznych pacjentów szpitala. Siostry opiekowały się rannymi z wielką troską i poświęceniem, nie robiąc różnicy między Polakami a żołnierzami obcych wojsk. W kronice klasztornej zanotowano, że żołnierze żegnając się ze swoimi opiekunkami „płakali jak dzieci”. W huku armat Kiedy sytuacja na froncie się zmieniła, trzeba było zlikwidować szpital i opuścić klasztor. Pozostała jedynie ksieni Szczerbianka z jedną siostrą. Rosjanie zakwaterowali się w podworcu konwentu. Zrabowali zapasy i splądrowali przyklasztorne budynki. Jedynie odwaga i niezłomność ksieni powstrzymała Moskali od wdarcia się za klauzurę. Gdy pod Staniątki dotarła ofensywa wojsk austriackich, ksieni udzieliła w klasztorze schronienia okolicznej ludności. Austriacy zaczęli ostrzeliwać konwent z ciężkich dział, żeby wpędzić z niego Rosjan. Huk armat i eksplodujących granatów mieszał się z krzykami ludzi i modlitwą sióstr. Na skutek bombardowania runęło sklepienie dormitarza. Pod gruzami zginęło dwóch ojców jezuitów. Po tych tragicznych chwilach pozostał niezwykły ślad: widoczne na jednej ze ścian klasztornego kościoła pociski artyleryjskie. Okrutny wiek XX Następne dramaty przyniosła noc okupacji niemieckiej. Mimo śmiertelnego zagrożenia staniąteckie zakonnice nie zaprzestały działalności edukacyjno-pedagogicznej. W klasztorze prowadzono tajne nauczanie. Niebezpieczeństwo było wielkie. Lekcje odbywały się w klasztornym konwikcie, naprzeciwko budynku, w którym stacjonowało wojsko niemieckie. Nie było to jedyne ryzyko, które świadomie podjęły benedyktynki. W staniąteckim klasztorze – podobnie jak w wielu innych polskich konwentach – znaleźli schronienie prześladowani Żydzi, poszukiwani przez gestapo Polacy, żołnierze Armii Krajowej, a nawet uczestnicy powstania warszawskiego. Jednak najwięcej krzywdy uczyniły staniąteckim siostrom władze komunistyczne, które postanowiły doprowadzić klasztor do upadku odbierając mu cały majątek i uposażenie. Zgromadzenie, które przetrwało dwie wojny światowe, zostało pozbawione materialnych podstaw bytu. Komuniści zlikwidowali przyklasztorną szkołę o wielowiekowej tradycji i używając siły wypędzili benedyktynki ze Staniątek. Podczas przesiedlenia zniszczeniu uległy bezcenne stare księgi przechowywane od wieków w klasztorze. Jednak Opatrzność Boża nie pozwoliła, by okrucieństwa XX stulecia przerwały prawie osiem wieków trwania staniąteckiej wspólnoty. Benedyktynki powróciły do swego ukochanego domu w 1956 r., kiedy to nastąpiła odwilż polityczna. I do dziś pokorną modlitwą i ofiarną pracą służą Bogu oraz Kościołowi. Fundatorowie staniąteckiego konwentu – Klemens Gryfita i jego żona Racława oraz ich córka Wizenna – pierwsza ksieni konwentu. Na malowidle przedstawione jest także niemowlę – synek fundatorów, który zmarł nazajutrz po Staniątek pielgrzymowali św. Jadwiga królowa i król Władysław Jagiełło, św. Kinga, bł. Salomea, Tadeusz Kościuszko, a także uczestnicy powstań narodowych. Widzenie pułkownika W klasztornych kronikach zapisana jest historia austriackiego pułkownika Geramba, który na początku XIX w. wraz ze swym oddziałem stacjonował w Staniątkach. Przed wyruszeniem na front oddał się on w opiekę Matce Bożej Bolesnej i ślubował czcić Jej imię, jeżeli szczęśliwie wróci do Wiednia. Maryja wysłuchała prośby Austriaka, a on zapomniał o przyrzeczeniu. Po pewnym czasie ciężko zachorował. Kiedy leżał na łożu boleści, ukazała mu się Matka Boża i ze smutkiem rzekła: nie wypełniłeś ślubu… Skruszony pułkownik, chcąc wynagrodzić Maryi niewierność, kazał namalować obraz i przysłał go do Staniątek. Benedyktynki ze Staniątek prowadzą dom rekolekcyjny i zapraszają dziewczęta na dni skupienia, by w modlitwie i refleksji przeżyć spotkanie z Bogiem. Z wielką radością przyjmą też do swej wspólnoty kandydatki, które pragną swoje życie poświęcić Bogu i Kościołowi. Siostry Benedyktynki Staniątki 299 k. Krakowa 32-005 Niepołomice tel. 012 281 80 58 Ze strony: Opracowała Tuptusia.

naucz mnie mamo widzieć świat mp3